Efekt Motyla

 

FILMY Z EFEKTEM MOTYLA

Ostatnimi laty wiele filmów zostało zainspirowanych teorią chaosu czy efektem motyla. Przykładem są:

- Sliding Doors (1998), gdzie Helen schodząca po schodach prowadzących do metra wpada na małą dziewczynkę i w tym momencie jej życie dzieli się na dwa równoległe wymiary: albo wsiada do metra, albo nie daje rady wsiąść do metra, co zupełnie zmienia jej los B wzglęm losu A.

- Donnie Darko (2001), gdzie tytułowy Donnie, przed śmiercią, we śnie i lunatykując, podróżuje w czterech innych wymiarach czasowych, gdzie udaje mu się uratować przed przyszłą śmiercią wiele wspomnień mylonych z żywą rzeczywistością.

- Zanim odejdę (2017), gdzie Sam posiada dar tego samego życia każdego poranka. Kiedy się budzi, wydarzenia powtarzają się i to daje jej możliwość zrozumienia rzeczywistości tego dnia, która wydaje się wyrokiem, ale będzie jej zbawieniem (analogiczna fabuła jest w klasycznym Dniu Świstaka (1994)

- Atlas chmur (2012) to film science fiction, który splata sześć historii osadzonych w różnych miejscach i czasach. Powracającymi tematami w filmie, a także w powieści, są reinkarnacja i przeznaczenie, elementy, które nierozerwalnie łączą postacie i sytuacje z sześciu odcinków poprzez liczne odniesienia i wewnętrzne cytaty.

- Mr. Nobody (2009), gdzie Nemo Nobody ma 117 lat i jest ostatnim człowiekiem skazanym na śmierć ze starości; opowiada dziennikarzowi historię istniejącą tylko w umyśle dziecka, które musi zdecydować z kim mieszkać - z ojcem czy z matką.

 

Był marzec 1973 roku. Aktor nigdy nie odebrał Oscara za „Ojca chrzestnego”. W swoje miejsce wysłał młodą dziewczynę z plemienia Apaczy, Sacheen Littlefeather i napisał list, który wciąż jest aktem oskarżenia przeciwko władzy. Marlon Brando pisał: „Przez dwieście lat mówiliśmy Indianom, którzy walczyli o swoją ziemię, swoje rodziny i prawo do wolności: „złóżcie broń, przyjaciele, a będziemy mieszkać razem”; i gdy złożyli broń, my ich zabiliśmy.

Kłamaliśmy, pozbawiliśmy ich ziemi. Zmusiliśmy ich do podpisania oszukańczych umów, które nazywaliśmy „traktatami” i których nigdy nie dotrzymaliśmy. Zamieniliśmy ich w żebraków na kontynencie, który dał im życie (...). Kiedy indiańskie dzieci oglądają telewizję i filmy, kiedy widzą, jak ich rasa jest przedstawiana w filmach, ich umysły cierpią w sposób, którego nie potrafimy sobie wyobrazić. Jeśli nie jesteśmy aniołem stróżem naszego brata, przynajmniej nie bądźmy jego katem."

SAMADHI

Jest to film dokumentalny, który prowadzi ludzi do uświadomienia sobie jak bardzo zostaliśmy oszukani przez postęp materialny i jak diametralnie oddaliliśmy się od naszej naturalnej esencji. Jest to głębokie spojrzenie, którego celem jest wewnętrzne przebudzenie świadomości. 

Sanskrycki termin „samādhi" oznacza „zjednoczyć z”, „połączyć”; takie samo znaczenie ma słowo „religia": wiązanie, właściwe buddyjskim i hinduskim kulturom religijnym, które definiują połączenie medytującego z przedmiotem medytacji. Ale film, zamiast zapalać do konkretnej religii, opisuje  i opowiada jak wszystkie wielkie, oświecone postaci ludzkiej historii, niezależnie od wiary, rasy, filozofii i religii, zawsze docierały do tego samego Jedynego Absolutnego Korzenia:

- „ci, którzy patrzą na zewnątrz, śpią, ci, którzy patrzą do wewnątrz, budzą się” ~ C. G. Jung

- walka o pokój jest jak krzyczenie o ciszę

- jaskinia, do której boisz się wejść, zawiera skarb, którego szukasz

- kiedy uczeń jest gotowy, pojawia się nauczyciel

- dostosowanie się do chorego społeczeństwa nie jest oznaką zdrowia ~ J. Krishnamurti

- najdłuższa część podróży odbywa się od umysłu do serca

- podstawowym powodem, dla którego nie zauważamy jaźni jest to, że jaźń nie musi na siebie patrzeć; nóż nie musi siebie przecinać, ogień nie musi siebie ogrzewać, woda nie musi siebie poić, a światło nie musi siebie oświecać ~ Alan Watts 

Film jest pełen cytatów, filozofii, myśli, ścieżek duchowych w każdym wieku i w różnych kulturach, od Upaniṣad po Bhagavadgītā, od myśli Jezusa po Buddę i Krysznę, od Platona do najnowocześniejszych myślicieli. Zestaw wrażeń, które naprawdę pokazują, jak Jedno jest we wszystkich i wszyscy w Jednym.

Amelia (2001)

Amelii wolno żyć marzeniami i zamykać się w sobie. 

Każdy ma niezbywalne prawo do zmarnowania sobie życia.

Czasy są ciężkie dla marzycieli.

Lepiej zajmować się bliźnimi niż krasnalem ogrodowym.

Nino się spóźnia. Amelia widzi tylko dwa wytłumaczenia. Pierwsze: nie znalazł zdjęcia. Drugie: nie zdążył go poskładać, ponieważ trzej groźni recydywiści, którzy napadli na bank porwali go jako zakładnika. Udało im się zgubić policyjny pościg, ale Nino spowodował wypadek. Kiedy odzyskał przytomność nic nie pamiętał. Zabrał go kierowca ciężarówki, były więzień. Biorąc Nina za uciekiniera, wsadził go na statek płynący do Stambułu. Tam Nino spotkał afgańskich awanturników i pojechał z nimi wykraść sowieckie głowice nuklearne. Ich ciężarówka wpadła na minę przy granicy z Tadżykistanem. On jeden przeżył. Przygarnęli go mieszkańcy górskiej wioski, gdzie przyłączył się do mudżahedinów. Ale Amelia nie zamierza się denerwować z powodu faceta, który do końca życia będzie jadł barszcz i nosił doniczkę na głowie.

Filomena lubi szuranie kociej miski po posadzce …

Świat wokół wydaje się taki martwy, że Amelia woli żyć wyobraźnią.

filmowe cytaty

MR COCRODILE Dundee (1986)

Ach, widzisz ... ziemia nie należy do Aborygenów, to oni należą do ziemi. To jest ich mama! Widzisz te skały w oddali? Są tam od sześciuset milionòw lat ... i będą tam po naszej śmierci! Dlatego dyskutować do kogo należą to tak ... to tak jakby...czy ja wiem? ... dwie pchły dyskutowały do ktòrej należy pies, na ktòrym siedzą!

MR COCRODILE Dundee (1986)

- Richard Mason: Oto Nowy Jork, panie Dundee, siedem milionów mieszkańcòw!

- Michael J. "Krokodyl" Dundee: Wow, niesamowite! Siedem milionòw ludzi, którzy chcą żyć razem! Tak, Nowy Jork musi być najprzyjaźniejszym miejscem na ziemi ...

A Dangerous Method (2011)

Traktować prof. Junga jak mazgaja i figlarza wydaje mi się nie na miejscu. Nawet Sabina Spielrein nigdy nie potraktowała go w ten sposòb w żadnym ze swych pełnych żalu listów. Gdyby D. Cronenberg był uczciwy, znalazłby sposób, aby było jasne dla ogółu publiczności (ktòra, być może, nie jest wtajemniczona w drobne niuanse), że zakochanie się w Jungu to normalny proces psychoanalityczny, który nosi nazwę transferu.

Zanim osądzimy człowieka i profesjonalistę, należy pamiętać, że jego historia ma miejsce u progu rozwoju psychoanalizy, z nielicznymi punktami odniesienia, gdzie uwikłania emocjonalne są niezwykle silne i wszyscy analitycy (pierwsi w historii) byli zmuszeni do nieustannej obrony swej prywatności i intymności przed wszystkimi ruchami duszy pacjentów, posiadając niewiele z profesjonalnej broni, jedynie teorie dopiero się rozwijające. Podczas gdy dziś możemy liczyć na dziedzictwo licznych mistrzów i pomoc wielu teorii oraz bogatej literatury, w tamtych czasach Freud, Jung, Adler i inni przyjmowali impakt nieświadomości pacjenta bezpośrednio na siebie i jedyną rzeczą, ktòrą mogli zrobić, to pisać do siebie, by zrozumieć i posunąć się do przodu na drodze psychoanalizy ...

I tak łzy Junga są pochodną jego ludzkiej wielkości, a nie profesjonalnej nieudolności i upadku metodologii, o czym był przekonany Freud.

The Soul Keeper (2002)

PROBLEM FILOZOFICZNY: NERWICE I TERAPIA PSYCHOANALITYCZNA

Film zajmuje się tematem nerwic

w dobie przemian, podczas ktòrej od tradycjonalnego leczenia (przymusowe przebywanie w szpitalu psychiatrycznym, elektrowstrząsy, zimne prysznice, leki) przechodzi się do terapii psychoanalitycznej opartej na

wywiadzie z pacjentem i szacunku dla jego osoby.

W intensywnej i niemożliwej miłości między

Sabiną Spielrein i Carlem Gustavem Jungiem wyłania się inna ważna kwestia: problem relacji między rozumem i namiętnością ukazany poprzez wewnętrzny konflikt terapeuty, ktòry nie powinien kochać pacjentki, ale nie może kontrolować swoich uczuć ...