La vita è bella

Nieszczęście ludzkie ma miejsce wòwczas, gdy

przestajemy bawić się, gdy stajemy się dorośli, czyli poważni.

Zabawa jest wtedy mylona z brakiem powagi,

skąd bierze się mylne łączenie powagi ze sztywnością.

Zabawa natomiast jest czymś niezmiernie poważnym, bawimy się na poważnie! 

Dzieci bawią się do tego stopnia poważnie,

że nawet awanturują się, jeśli ktoś oszukuje.

Zabawa jest magią życia.

Guido (Benigni) poprzez zabawę

uczy syna egzorcyzmować zło wojny.

W zabawie dziecko uczy się przegrywać, umierać, 

stawać się biednym nie umierając i bogatym nic nie posiadając.

Jest to historia prosta,
a jednak nie łatwo ją opowiedzieć.

- Guido Orefice -

ZABAWA... jedyna realistyczna baśń

Wybucha wojna ... Żyd Guido i jego rodzina zostają wywiezieni do obozów koncentracyjnych.
W tej dramatycznej sytuacji Guido opracował naprędce strategię mającą na celu ochronienie małego Giosuè przed okropnościami obozu koncentracyjnego. Mówi mu, że to, co się dookoła dzieje, jest realizacją ich marzeń:

Zawsze chcieli podróżować pociągiem? Marzenie spełnione! Dodaje więc kolejną atrakcję: obóz koncentracyjny, pole bitwy... o co idzie gra? Nagrodą ma być prawdziwy czołg, a wygra ten, kto tak się będzie ukrywać, by nie przyłapali go strażnicy obozowi.

Zakończenie jest tragiczne, ale realistyczne... ojciec umiera,
ale w dziecku pozostaje zalążek nadziei,
silny jak czołg: nauka, że życie to zabawa.

To jest moja historia,
to jest ofiara, jaką poniòsł dla mnie mój ojciec,
jego dar dla mnie.

- Giosuè -

"Wygraliśmy!
Tysiąc punktów pękania ze śmiechu.
Pierwsi, wracamy do domu czołgiem."

- Giosuè -

("Abbiamo vinto!
mille punti da schiantarsi dal ridere.
Primi, si ritorna a casa col carrarmato.")

Niewinność jest zbroją,
wozem pancernym duszy...

Milczenie jest najgłośniejszym krzykiem.

Guido maszeruje w objęcia śmierci
wywołując na buzi syna ostatni uśmiech...
...odwaga umierania z godnością...

Gdybyśmy tylko nauczyli się, że życie jest zabawą,
wzięlibyśmy je o wiele bardziej na poważnie, ale w sposòb mniej drastyczny i krytyczny.
Tylko czysta dusza dziecka może przejść przez obóz koncentracyjny i śmierć z radością i wygrać nawet w sytuacji przegranej (śmierć ojca, Guido) z rezygnacją wewnętrznego wyzwolenia: czołg to symbol przyszłego charakteru Giosuè w odniesieniu do okrucieństw życia.

Życie jest piękne

i to jest korzeń sensu samego życia.
Dla niektórych jest to pojęcie mylone z wygodą życia, z tak zwanym używaniem życia,
co czyni życie surogatem zrozumienia
w przypadku braku życia prawdziwego.

Komik a uprzedzenie.

"Życie jest piękne" nie jest komedią, ale ja jestem komikiem, w tym tkwi różnica. Istnieją uprzedzenia wobec komedii.
Einstein mawiał: "... łatwiej doprowadzić do rozpadu atomu niż uprzedzenia..."
Czasami tylko klauni potrafią wyrazić to, czego aktorzy dramatyczni nie wyrażą.

W filmie, moja postać pozostaje klaunem
w obozie koncentracyjnym, pròbującym przetrwać w sytuacji ekstremalnej. Mężczyzna przebrany za kobietę jest najniższym poziomem farsy. Lecz to przebranie pojawia się w najbardziej tragicznym momencie filmu: gdy moja postać ma umrzeć. W tym momencie używam najbardziej przyziemnego triku, aby oddać tragedię chwili; jest to ostatni wybuch śmiechu wśròd terroru, śmiech, który utkwi nam w gardle.
Bardzo lubię tę scenę, bo tam nie jestem już komiczny, ale straszny.
Jak mawiał Montale: "Krok od grozy do śmieszności jest niczym."

- Roberto Benigni -

- Zapomniałem pani powiedzieć, że ...
- Słucham..
- Mam wielkie pragnienie kochać się z panią, aż trudno to sobie wyobrazić, ale nie powiem tego nikomu ... zwłaszcza pani - musiałaby mnie pani poddać torturom, żebym to powiedział ...
- Powiedzieć, co?
- ...że chcę się z panią kochać... ale nie tylko raz, wiele razy; ale nigdy tego pani nie powiem, chyba gdybym został głupcem powiedziałbym o tym, powiedziałbym, że chciałbym kochać się z panią nawet teraz, tutaj, przed domem, przez całe życie ...

PS: miłość jest w nas wojną, ktòra przynosi pokòj ...

- Przepraszam, od jak dawna jeździ pan na rowerze?

- Ja? Od ... prawie dziesięciu minut.

- Ach, myślałam, że kròcej.

(Ironia jest solą życia)

"... myślisz, że to możliwe, aby zabierali dzieci do komór gazowych? Tak, a potem może nawet palą je w piecach. A potem robią z nich guziki i mydła. Spójrz na to, ten guzik to mój przyjaciel Ruggerro."

Guido, poprzez połączenie komedii i dramatu, doprowadza do tego, że syn wierzy w niemożliwe: okropna rzeczywistość, ktòrą widzisz to nierzeczywistość, ktòrej nigdy nie możesz zaakceptować, podczas gdy sen, w ktòrym się bawisz jest rzeczywistością, która na ciebie czeka !!!

 ♥ Spójrz na słoneczniki: skłaniają się ku słońcu,

ale jeśli widzisz ktòryś skłoniony zbyt nisko,

oznacza to, że jest martwy.

Ty służysz, ale nie jesteś sługą.

Usługiwanie jest najwyższą sztuką; Bóg jest pierwszym sługą.

Bóg służy ludziom, ale nie jest sługą ludzi. ♥

Nieszczęście ludzkie ma miejsce wòwczas, gdy

przestajemy bawić się, gdy stajemy się dorośli, czyli poważni.

Zabawa jest wtedy mylona z brakiem powagi,

skąd bierze się mylne łączenie powagi ze sztywnością.

Zabawa natomiast jest czymś niezmiernie poważnym, bawimy się na poważnie!

Dzieci bawią się do tego stopnia poważnie,

że nawet awanturują się, jeśli ktoś oszukuje.

Zabawa jest magią życia.

Guido (Benigni) poprzez zabawę

uczy syna (Giosue) egzorcyzmować zło wojny.

W zabawie dziecko uczy się przegrywać, umierać,

stawać się biednym nie umierając i bogatym nic nie posiadając.

Prowadzenie wojny,

aby zaprowadzić pokój

jest poròwnywalne z uprawianiem miłości

w celu rozpoczęcia życia w czystości.

Uprawiajcie miłość, a nie wojnę;

lepiej znaleźć się w łóżku,

niż pod ziemią...