FILOZOFIA KINA

Czasami kino może dokonać cudu

uchwycenia rzeczywistości w snach ...

jeśli nie w całej swojej złożoności, to przynajmniej

w swoich niuansach i różnorodności.

Innymi razy, rzadziej, potrafi nawet

dać nam wrażenie wejścia w głąb duszy

jego bohaterów, aby zrozumieć tajemnice

i dwuznaczność uczuć.

Uważam, że jeżeli ktoś decyduje się nakręcić sen, i mòwi sobie:

"Chcę przedstawić sen, chcę utworzyć go z kamery i wszystkich innych dostępnych środków technicznych", 

to nigdy mu się to nie uda. Ale jeśli zamiast tego, tak po prostu, opowie swoją historię, to może ona okazać się wspaniałym snem.

- Ingmar Bergmann -

Kino jest jak przemyt. Nadchodzisz skrycie, potajemnie z twoim bagażem, ładunkiem osobistych i intymnych tajemnic, ktòrymi rzucasz wszystkim w twarz. Kładziesz wszystko na stole, a następnie rozpoczyna się nieoficjalny handel publiczny. Ja daję tobie, a ty oddajesz mi to z powrotem, ty się obsługujesz, a ja biorę. Kino jest wyimaginowaną wymianą, nie ma nic wspólnego z altruizmem.

- Isabelle Huppert -

Kino jest okiem otwartym na świat.

Dla wielu kino jest rozrywką,
jest powierzchownym hobby,
zabiciem czasu,
dużym ekranem telewizyjnym ...
Dla mnie jest prawie koncepcją świata.
Kino jest nosicielem ruchu.
Kino jest odwagą.
Kino jest upowszechnianiem idei.
Kino jest sumą sztuki.
Uważam, że film nie jest tylko narzędziem rozrywki,
ale kompletnym dziełem sztuki, które można podziwiać w jego pełni
tylko wtedy, gdy przechodzi się od pierwszego wglądu do sensu, ktòry leży poza nim ...

Choć wielu z nas ogląda ten sam film,
każdy z nas "widzi" inny film,
ponieważ ròżny jest w nas filtr schematòw;
stąd bardzo osobista interpretacja.
Nasza osobista historia determinuje postrzeganie filmu.
To samo odnosi się do innych interaktywności.
Forum ma na celu wzbogacenie wizji rzeczywistości o doświadczenia innych ludzi.

Ulica, kino, telewizja, gazety ... to miejsca,
gdzie uczymy się krytycznie obserwować oczywiste gesty,
postawy konformistyczne, przewidywalne formy.
Aby dowiedzieć się czego? ...
Aby dowiedzieć się, czy w filmie naszego życia
możemy pojąć rzeczywistość czy też nie ...
Jak powiedział Benigni:
„Kino składa się z dwóch rzeczy:
ekranu i krzesła.
Sekret sukcesu tkwi w wypełnieniu ich obu.”
Tylko pełne dusze
mogą wypełnić te wymiary ...

Śmierć jest zniesieniem czasu i przestrzeni.
To samo jest również końcem kina.

Nigdy nie czułem potrzeby poddania się psychoanalizie, ponieważ miałem okazję wyżyć się i rozwinąć moje liczne obsesje poprzez kino.

- Tinto Brass -

Trzy filmy na dzień, trzy książki w tygodniu, płyty z wielką muzyką stworzą moje szczęście aż do dnia śmierci ...

- François Truffaut -

KINO I PSYCHOFILOZOFIA

Od samych swoich początkòw kino było definiowane jako "fabryka snów".
Jak człowiek drzemiący, widz potrzebuje, by zostały mu zapewnione pewne warunki ... ciemne pomieszczenie, wolne od szumów i hałasu, gdzie można porzucić czy chwilowo zawiesić czujność, zwykle konieczną w prawdziwym życiu.
Ciemne pomieszczenie jest odpowiednikiem "zejścia do nieświadomości"; jest wynikiem oderwania się od świata zewnętrznego. Rozświetlony ekran ... film przywołuje sen, bogaty cykl obrazów pojawia się i znika, czasami obrazy pokrywają się wzajemnie, dokładnie tak, jak we śnie.
W tym sensie film jest konstytucyjnie oniryczny.
Istnieje również szereg onirycznych stanòw ducha, takich jak halucynacje, omamy, szaleństwa. Chodzi tu często o symulację, choć "nieświadomą", snu:
wygaszenie światła w pomieszczeniu jest w rzeczywistości zamknięciem powiek.

Film nigdy nie będzie mògł być
powieścią, na której jest oparty.
Film wykorzystuje bardzo odmienne od drukowanego tekstu środki wyrazu.
Czytając powieść każdy czytelnik "robi" film wedle własnej wyobraźni,
stworzony na bazie własnych archetypów, z pomocą własnej fantazji i nieświadomości - w sposòb interaktywny.
Ci, którzy oglądają gotowy film, w dużej mierze są pasywni, postawieni wobec konieczności odbioru świata zinterpretowanego przez reżysera. Pozostaje im wypicie soku i przedestylowanie go subiektywnie na własny sposób ...

Myślę, że największym sekretem sukcesu aktora jest jego szczerość.
Kiedy tylko potrafisz ją udawać, możesz osiągnąć wszystko.
Nie jest tak w osobistym filmie naszego życia?
Są ci, ktòrzy recytują z oryginału lub ci, którzy recytują oryginalnie.
Uczymy się podkładu dźwiękowego naszego życia. Oto arcydzieło!

Kino to sztuka par excellence metafizyczna.
Oferuje ono pełną fikcję życia, ale ...
w tym samym czasie ukazuje rzeczywistość wybiegającą w marzenia,
rzeczywistość przerastającą naszą rzeczywistość, chociaż
widzimy wielokrotnie, że nasza rzeczywistość jest czasem, a nawet często, tak bardzo nierealna.
Kino ukazuje na ekranie
królestwo cieni w świetle reflektorów:
serce i umysł potrafiące spojrzeć
poza kulisy ludzkiej egzystencji.

Chodzimy do kina, aby usłyszeć historie,
aby płakać, śmiać się, oddawać się wyobraźni,
aby pozwolić na ogarnięcie się ciemnościom sali kinowej.
A czasami chodzimy do kina, aby odnaleźć pewność siebie w lekarzu bardziej szalonym, niż pacjenci pod jego opieką, w szarlatanie, który sprzedaje swoją rozmowność, w nieszczęśliwcu produkującym niepowodzenia na arenie zarówno emocjonalnej, jak i zawodowej, w uwodzicielu naiwnych, młodych dziewcząt...
Kino jest fałszowaniem czy zwierciadłem rzeczywistości? ...

Zdanie Pablo Picasso: "Sztuka to kłamstwo, które pomaga nam zrozumieć prawdę" ...wydaje się przypominać stare lecz wciąż żywe dyskusje między tymi, którzy uważają świat celuloidu za "czystą fikcję"i "fałszerstwo", a tymi, ktòrzy nazywają kino "prawdziwym odbiciem rzeczywistości."

Istnieją dwa podstawowe psychologiczne mechanizmy, poprzez które osoba uczestniczy w doświadczeniu kinomatograficznym: identyfikacja i projekcja. Identyfikacja jest osobistym przeżywaniem przez widza doświadczenia bohatera oraz przedstawionej na ekranie historii, ktòre następnie projektuje w otaczającą rzeczywistość, wzmacniając identyfikację oraz własną reinterpretację. Dlatego film może być narzędziem introspekcji i samopoznania.

Najlepszym sposobem na oglądanie filmu jest przeobrażenie go we własne, osobiste doświadczenie. W chwili, gdy oglądamy film, nieświadomie wywoływane jest to, co drzemie w naszym wnętrzu: nasze życie, nasze radości i nasze cierpienia oraz nasze myśli. Nasze "wizje psychiczne" z przeszłości i teraźniejszości.

Kino jest zawsze regresywne. Gdy film nie daje mi przyjemności regresji, czuję się upokorzony, czegoś mi odmòwiono. Czas filmu jest bardzo zbliżony do czasu marzeń i snòw. Wydaje mi się, że cały film jest wykonany z materiału marzeń.

Milczenie jest istotą kina...

- Charlie Chaplin -

Poprzez humor widzimy irracjonalne w tym, co wydaje się racjonalne, szaleństwo w tym, co wydaje się rozsądne, bezsens w tym, co wydaje się pełne znaczenia. Humor pomaga nam również przetrwać i zachować równowagę psychiczną. Dzięki humorowi jesteśmy mniej przytłoczeni przez koleje życia. Uruchamia on nasze poczucie proporcji i uczy nas, że w nadmiarze powagi zawsze czai się absurd.

Podoba mi się szczególnie zaskakiwanie publiczności. Dać jej poczucie znajdowania się na znanym terenie, a potem, nagle, bez ostrzeżenia, zgwałcić. Widz nie może wròcić do domu pocieszony, uspokojony. Życie takie nie jest. Nieświadomość jest zawsze tam, czeka na okazję, by się wyłonić. Nawet wtedy, gdy uważamy, że logika rozwiązała wszystkie kwestie.

- Brian de Palma -

Kino jest najlepszym narzędziem do wyrażania marzeń, snòw, emocji, instynktòw. Jest wtargnięciem w mroki nieświadomości: obrazy, jak we śnie, pojawiają się i znikają między blaknięciami i zaciemnieniami; czas i miejsca stają się elastyczne, kurczą się i rozszerzają do woli, chronologiczny porządek i względne wartości trwania filmu nie odpowiadają rzeczywistości.

- Luis Buñuel -

Wielu myśli, na przykład, że tempo oznacza szybkie działanie, szybki montaż, poruszające się postacie lub coś podobnego, ale to nie jest tak. Myślę, że tempo filmu polega na kompletnym zawładnięciu umysłem widza.

- Alfred Hitchcock -

Gatunek horroru jest bardzo silnym środkiem wyrazu i w ścisłym sensie pierwotnym jeśli chodzi o wgląd w głębiny naszej ciemnej strony, ktòra jest zawsze mocno związana z naszym dzieciństwem, z okresem czasu od trzech do siedmiu lat, z ktòrym zawsze staramy się rozliczyć: z uczuciami opuszczenia, odkrywania tego, co nieznane... To tam znajduje się najbogatszy nawòz pod tworzenie horroru, w pierwszych doświadczeniach naszego życia rodzinnego. Nie przez przypadek w wielu horrorach bohaterem jest dziecko albo rozwiązanie obraca się wokół figury dziecka (projekcja zagubionego, zdezorientowanego lub opętanego dziecka naszego wnętrza).

Telewizja tworzy zapomnienie oraz niszczy

kino, ktòre, o ile jest przeżywane świadomie, jest doświadczeniem boskim, bo kreatywnym.

Kino zawsze tworzyło wspomnienia, o ile robiono je mądrze. Film zawiera w sobie wiele innych sztuk;

posiada właściwości charakterystyczne dla literatury,

posiada własne cechy teatru, aspekt filozoficzny, psychologiczny i atrybuty znaczone malarstwem, rzeźbą, muzyką. Film jest kompendium sztuki.

Prawdziwy film rekonstruuje sens życia,

często na gruzach, czasem zabawą,

poprzez dramaty, komedie, humor ...

Kino nie jest darem, ale powołaniem.

Reżyserzy są świętymi i prorokami naszych czasów:

oddają swoje życie, aby prawda została opowiedziana na taśmie filmowej.

Sztuka kina polega na zbliżaniu się do ludzkich prawd, a nie na opowiadaniu coraz bardziej łudzących historii.

W przeciwnym razie powstają powierzchowne kicze:

kolejne powtórki nędzy rozkładu społecznego,

potrzebne same sobie, a ponieważ są puste i bez znaczenia, zaliczają się do filmowych śmieci.

To już nie jest kino sugestywne, ale nihilistyczne, destrukcyjne.

Dziś wszystko jest filmem;

jedyna ròżnica polega na tym

gdzie i jak się go ogląda,

trochę jak seks;

dlatego,

jeśli świat byłby podobny do tego przedstawianego

w pewnych karierowiczowskich filmach dnia dzisiejszego,

byłby niesamowitym burdelem...

Kino jest sztuką, ale czasami też tylko lub także przemysłem,

a tam, gdzie wchodzą w grę pieniądze, kończy się powołanie.

Na scenie pojawia się wykonywanie zawodu,

znikają osobowości,

a pojawiają się osobistości.

Kino, uwidoczniona literatura ...

Ale jak wszystkie rzeczy o charakterze pasywnym (skoro jesteśmy nieruchomi przed ekranem) ryzykuje prawdopodobieństwo "przejścia przez oczy" w równym stopniu nieaktywnie - jeśli widzowie nie posiadają zdolności introspekcji i umiejętności uchwycenia ukrytego w filmie znaczenia.

Na film musimy patrzeć sercem, tak, aby obrazy w nim zawarte działały w nas na poziomie nieświadomości i interakcji.

Wòwczas, bardziej niż ucieczką od rzeczywistości, film staje się odnalezieniem rzeczywistości poprzez istotę snu.

Oczekiwanie na niebezpieczeństwo jest gorsze niż moment, gdy ono na człowieka spada.

- Alfred Hitchcock -

Pieprzmy krytyków,
te filmy nie są dla recenzentów,
to twój żołądek wydaje opinię o filmie!

- William Friedkin -

Sztuka jest wywrotowa, ponieważ odwołuje się do nieświadomości. Nie jestem uczniem Freuda, ale wierzę w równanie "cywilizacja równa się represja". Sztuka wspomaga wszystko to, co jest represjonowane. Więc jest przeciwko cywilizacji, przeciw społeczeństwu z jego normami. Im bardziej film jest związany z nieświadomością, tymbardziej jest wywrotowy. Jak marzenia.

- David Cronenberg -

Dobry aktor przeżył wiele.

- Gérard Depardieu -

Nie jestem zainteresowany projektem, ale życiem.

- Gérard Depardieu -

Seks przed kamerą jest trudny, ale przecież chodzi o to, by przekonać widzów do realizmu scen. To tylko kino, czyli kamera, reflektory i kawał ciężkiej roboty.

- Roman Polański -

Manipulujemy ludźmi jak szaleni. Każdy kompozytor muzyki filmowej łączy swoje doświadczenia z talentem do muzycznej manipulacji, a później bezwzględnie wykorzystuje tę makiaweliczną siłę.

- Eddy Menson -

DLACZEGO filmy porno odnoszą tak wielki SUKCES?

Dla dobrego znawcy kina jest jasne, że film porno jest najgorszym, a jednak najczęściej oglądanym gatunkiem filmowym. Jego fabuła jest przewidywalna, wręcz nie istnieje; jest powtarzalny (tylko zbliżenia seksualne) i dlatego właśnie maniakalny (jak pozbawiona sensu i głębi mantra fałszywego mistyka lub litania zagorzałego moralisty, ktòry nie potrafi wprowadzić w praktykę teorii opracowanych w swoim umyśle bigoty... im większymi zwolennikiami i miłośnikami pornografi jesteśmy, tym mniej w nas duchowej zażyłości na poziomie seksualnym i intymnym). Film porno podkreśla to, co społeczeństwo kazało nam ukryć: intymność! Ale ponieważ jest ona bardzo osobista, można ją pojąć jedynie w sposób osobisty, a nie wirtualny lub zbiorowy. Z tego powodu widzimy w porno nasze ukryte frustracje, nasze ukryte i stłumione pragnienia. Konsekwentnie ten, kto potępia pornografię, robi to z taką samą pasją z jaką ogląda ją jej zwolennik. Niewielu z nas potrafi oglądać pornografię bez rozpustnego zaangażowania lub bez odrazy. Osoby, które zdołały odnaleźć pełnię własnej intymności seksualnej nie są zainteresowane tym gatunkiem filmowym. Sukces porno opiera się więc na niepowodzeniu intymności seksualnej zbiorowej i społecznej. Można maskować porno jako sztukę, jako edukację seksualną, jako wyzwolenie seksualne, ale nigdy nie będzie można udowodnić sobie w meandrach własnej intymności niezbędności porno dla osiągnięcia dojrzałości płciowej. Nie można oszukiwać własnych namiętności bez ryzyka, że w końcu przejmą one nad nami kontrolę, więc albo je wyładujemy, albo nas one pochłoną.

To prawda, że każdy kto przeczytał książkę nigdy nie będzie

usatysfakcjonowany z jej filmowego przedstawienia,

bo kto czyta książki rekonstruuje je w swojej wyobraźni

z własnych obrazów.

Chyba że ci, którzy czytają książki, będą je czytać z tą samą interaktywnością z jaką oglądają film.

Książka jest interaktywna. Zmusza do myślenia, skupienia uwagi, śledzenia fabuły. Film jako wizualna projekcja jest bardziej bierny. Istnieje więc ryzyko obejrzenia, odebrania i na tym koniec... Ale prawdziwemu koneserowi to nie wystarczy. 

Przerabia bohateròw i treść filmu w sposób osobisty.

Dla dzieci KRYZYS nie istnieje

Wielkie filmy przeciw depresji ekonomicznej

Pino Farinotti

Fragment książki: "Historie kina"

"Na początku lat Trzydziestych, kiedy Ameryka i reszta świata cierpiały z winy słynnego kryzysu gospodarczego, prezydent Roosevelt chętnie przyzwolił na to, by Hollywood przyjęło najbardziej odpowiednią dla siebie rolę fabryki snów, środka znieczuleniowego chwili: powrotu do prostoty wielkich - małych rzeczy życia. Astaire-Rogers i Walt Disney byli jednymi z największych bohaterów tego zdarzenia; ubrani na biało - czarno, byli zwinni, elegancją przewyższający łabędzie, wiecznie promieniujący uśmiechem, podstemplowani wiecznie szczęśliwym zakończeniem; śpiewali pieśni, zawsze chętnie, z repertuaru największych kompozytorów. Nieszkodliwa spiżarnia szczęścia w oczekiwaniu na lepsze czasy. Siedmiu Krasnoludków wstawało o świcie, aby wydobywać spod ziemi diamenty wielkie jak jabłka, już oszlifowane, a zapakowane w worki zamykane na klucz, ktòry zawieszano po prostu na zewnętrznym gwoździu. Wracali do domu o zachodzie słońca zmęczeni, ale szczęśliwi, ze śpiewem na ustach, i żyli tak, jakby byli ubodzy. Była to triumfalna metafora posiadania i istnienia: diamenty to bogactwo? Kogo to obchodzi?! Jestem czegoś wart i dobrze mi w ubóstwie. W oczekiwaniu na nowe, lepsze czasy, które z pewnością nadejdą. Wszystko to działało."

Kino nie jest spędzaniem wolnego czasu dla osób, które uważają je za sztukę,

lecz odnalezieniem poczucia czasu zagubionego w przesłaniu.

Ale niektórzy mogą odnaleźć w kinie

jedynie

jeszcze jedną formę ucieczki przed samym sobą, stratę czasu

lub zajmowanie czasu ... w przeciwnym razie to czas

mògłby zabić ich egzystencjalną nudą. 

Nie przez przypadek

kino, jak na przykład telewizja,

nie jest dla niektòrych niczym więcej niż nowym, małym i etatowym spełnieniem

marzeń; można je kupić,

wynająć na godzinę lub dwie, jak prostytutkę ...

Kino, podobnie jak powieści kryminalne, pozwala na bezpieczne przeżywanie emocji, pasji i fantazji, skazanych w erze humanitarnej na zahamowanie.

 - C.G.Jung -

Kino wymyśla różne światy, aby zaspokoić ludzką potrzebę wyjaśnienia nieznanego, a jednocześnie utrzymuje pod kontrolą to wszystko, co może wywoływać rozpacz.

- Franca Mazzei Maisetti -

8 osób na 10 uznało, że "Avatar" to piękny film science fiction o wspaniałych efektach specjalnych! Ilu widziało w nim historię ludzkości jako całości, ilu widziało przesłanie duchowego odrodzenia i zmartwychwstania (ciągłej transformacji) wraz z Wszechświatem i poza nim w wieczności?
Wszyscy widzimy w innych ludziach oraz w rzeczach to, co mamy w sobie. Wielu z nas docenia powierzchowne aspekty filmów: światła, montaże, kostiumy, efekty specjalne, kostiumy ... itd., ale niewielu widzi ich esencję w symbolach lub archetypach.

Chociaż wielu z nas „OBEJRZY” ten sam film,

każdy z nas „ZOBACZY” inny film,

ponieważ ròżny jest w nas filtr mentalnych wzorców, schematòw, idei, stąd bardzo osobista interpretacja.

Nasza indywidualna historia określa sposób postrzegania filmu.

To samo dotyczy każdej innej interaktywności.

Forum służy wzbogaceniu nas o wizję innych rzeczywistości.

Kino to jedyna forma sztuki,

w której poruszają się dzieła,

a widz pozostaje nieruchomy ...