LUCA (2021)
Ten film animowany, jak wszystkie proste rzeczy, skrywa głęboką prawdę. Opowiedziana jest w nim historia chłopca, który pasie ryby i żyje pod powierzchnią morza, ale marzy o poznaniu świata na lądzie. Mamy więc do czynienia z dwoma wymiarami: głębokim wymiarem nieświadomości, który ludzie uważają za potworny i przerażający, oraz wymiarem powierzchni ziemi, który ryby idealizują, myśląc, że jest to wspaniały świat. W ten sposòb przeżywamy naszą psychikę: wierzymy, że w czeluściach nieświadomości kryją się potwory, podczas gdy rzeczywistość jest w naszej świadomej części, w głowie, na twardym gruncie stałego lądu. A tymczasem film pokazuje, że to właśnie morskie potwory mają wartość, podczas gdy ludzie mogą okazać się naprawdę straszni i destrukcyjni dla Natury.
Film opowiada nam o przyjaźni i akceptacji siebie oraz innych takimi, jakimi są, ale i o tym, jak może dojść do zazdrości emocjonalnej, kiedy najlepszy przyjaciel odnajduje inne horyzonty, przeżywa swoje własne przyjemności, spotyka nowych ludzi i wierzy w ideały przewyższające wcześniejsze wspòlne plany. I tutaj dobra dusza przyjaciela (Alberto), pokazuje nam, jak prawdziwy przyjaciel wyrzeka się swojego Ego dla szczęścia przyjaciela.
Jest to opowieść o dorastaniu. W autentyczny i nietrywialny sposób traktuje o delikatnym i fundamentalnym momencie dojrzewania. Film pokazuje nam tę alchemię, którą może dać tylko dzieciństwo przeżyte wśród przyjaciół.
Akcja filmu rozgrywa się we Włoszech (Cinque Terre, Liguria) i pokazuje wiele aspektòw letniej kultury Włochów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz