Amelii wolno żyć marzeniami i zamykać się w sobie.
Każdy ma niezbywalne prawo do zmarnowania sobie życia.
Czasy są ciężkie dla marzycieli.
Lepiej zajmować się bliźnimi niż krasnalem ogrodowym.
Nino się spóźnia. Amelia widzi tylko dwa wytłumaczenia. Pierwsze: nie znalazł zdjęcia. Drugie: nie zdążył go poskładać, ponieważ trzej groźni recydywiści, którzy napadli na bank porwali go jako zakładnika. Udało im się zgubić policyjny pościg, ale Nino spowodował wypadek. Kiedy odzyskał przytomność nic nie pamiętał. Zabrał go kierowca ciężarówki, były więzień. Biorąc Nina za uciekiniera, wsadził go na statek płynący do Stambułu. Tam Nino spotkał afgańskich awanturników i pojechał z nimi wykraść sowieckie głowice nuklearne. Ich ciężarówka wpadła na minę przy granicy z Tadżykistanem. On jeden przeżył. Przygarnęli go mieszkańcy górskiej wioski, gdzie przyłączył się do mudżahedinów. Ale Amelia nie zamierza się denerwować z powodu faceta, który do końca życia będzie jadł barszcz i nosił doniczkę na głowie.
Filomena lubi szuranie kociej miski po posadzce …
Świat wokół wydaje się taki martwy, że Amelia woli żyć wyobraźnią.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz